Νιώθω πολύ λυπημένη. Και πολύ θυμωμένη. Πολύ δημοσιογράφος δεν νιώθω, είμαι ήδη σε αναζήτηση νέου επαγγέλματος. Σήμερα έμαθα ότι ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Σούλτας, χρόνια πίσω από ραδιοφωνικά μικρόφωνα, απολύθηκε με την αιτιολογία ότι είναι πολύ … δημοσιογράφος. Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω. Το έζησα κι εγώ, σε παραλλαγή, το ακούνε και πολλοί και καλοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί που ασφυκτιούν στους «κανόνες» που επιτάσσει η νέα εποχή.
Και οι κανόνες είναι: Μιλάς λίγο- το πολύ 2 λεπτά- και όχι πολλά πολιτικά και πολλή άποψη, κουβεντούλες ανάλαφρες και κοφτές να περνάει η ώρα, χαλαρά, τι γίνεται στην πόλη.. και βάζεις τα τραγουδάκια που έχουν επιλεγεί σε play list, φτιαγμένη όπως πρέπει για να γίνουν τα ίδια νέα σουξέ, σε όλους τους σταθμούς.
Φυσικά όσοι έχουμε κάνει ραδιόφωνο και το αγαπάμε ξέρουμε ότι το μαγικό με τον πομπό και τον δέκτη είναι να συντονιστούν και ότι για αυτό δεν υπάρχουν συνταγές χρονομέτρησης, όσο κι αν επικαλούνται οι επικεφαλής έρευνες, που κατατάσσουν σωρρηδόν τους ακροατές σε target group…
Με τον Δημήτρη ζήσαμε μαζί το «κανόνι» της Γιάννας, στον City, πέρυσι τέτοια εποχή, τις όλο ένταση συνελεύσεις για το αν θα μπορούσαμε «να πάρουμε τον σταθμό στα χέρια μας», τις διαφωνίες, τους «σωτήρες» που έσπευσαν να μας σώσουν για να μας ωθήσουν στη συνέχεια, θέλοντας και μη σε εθελούσιες εξόδους. Να αναφέρω μόνο ότι από τα 60-70 άστεγα «ορφανά» της Γιάννας, στον μετονομαζόμενο ΒΗΜΑ fm διασώθηκαν λιγότεροι από 10 εργαζόμενοι- μεταξύ τους 3 έγκυες και ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος- που προστατεύονται από το νόμο!
Ο Σούλτας βέβαια δεν το έπαιξε ποτέ πολιτικός αναλυτής ή βαθυστόχαστος ινστρούχτορας (οι εκπομπές του είχαν έντονα σαρκαστικό στυλ και πιστό κοινό που τον ακολουθεί στα ερτζιανά), αλλά επέμενε είναι αλήθεια να έχει άποψη για όσα γίνονται, όπως να έχει και γνώση και αγάπη για τη μουσική.
Χωρίς να είμαστε ποτέ κολλητοί φίλοι, διασταυρωνόμαστε εδώ και χρόνια σε διαδρόμους και studio ραδιοφωνικών σταθμών και τελευταία βάζω συχνά στα κομμάτια μου φωτογραφίες του, καθώς έχει εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό φωτογράφο-σχολιαστή της πόλης. Μέσα σε διάστημα 20 χρόνων προλάβαμε και ζήσαμε και τις καλές εποχές του ραδιοφώνου, τότε που το να είσαι τηλεοπτικά αναγνωρίσιμος δεν σήμαινε ότι είσαι και ραδιοφωνικά επιθυμητός, αλλά ζήσαμε σταδιακά, εκπομπή-την εκπομπή, και την παρακμή και την πτώση.
Ετσι, φτάσαμε στις απολύσεις γιατί «είσαι πολύ καλός» ή «είσαι πολύ παλιός» ή «έχεις πολύ άποψη» ή «είσαι πολύ δημοσιογράφος»! Είχαμε ακούσει κι άλλα πριν, από «αριστερούς» διευθυντές, από διευθύντριες – επίδοξες τηλεπαρουσιάστριες, ακόμη κι από το Σωματείο μας, που για χρόνια θεωρούσε ότι δεν είναι δημοσιογράφοι όσοι κάνουν ραδιόφωνο- όπως τώρα όσοι εργάζονται σε portals.
Η ΕΣΗΕΑ λοιπόν τώρα δικαιώνεται: Είσαι πολύ δημοσιογράφος για το ραδιόφωνο- απολύεσαι…
Πριν λίγες μέρες, ο Δημήτρης Σούλτας έγραψε στο blog του, microsoult, ένα κείμενο προσωπικό και βαθιά ειλικρινές, που εκφράζει και αρκετούς άλλους από μας. Κατέληγε:
«Ευτυχώς υπάρχει δουλειά... Η δουλειά που λέει ότι πρέπει να είσαι ειλικρινής απέναντι στον κόσμο, πρέπει να είσαι πάντα με τον πιο αδύναμο κρίκο και απέναντι στην εξουσία. Έτσι τουλάχιστον έλεγε το ρομαντικό μας μυαλό αρκετά χρόνια πριν, όταν μπαίναμε σ΄αυτό τον χώρο Αλλά τελευταίως έχω ένα έντονο σφίξιμο στο στομάχι και ένα “άι σιχτίρ” κάτω απ' τη γλώσσα όταν διαβάζω άρθρα, αναλύσεις, σχόλια για τις “ευθύνες που έχουμε όλοι μας”, εκτιμήσεις για το μέλλον της εργατικής τάξης από ανθρώπους που για να έχουν μια ιδέα του τι είναι αυτό κάνουν αναζήτηση στο Google πληκτρολογώντας working class.
Αγαπητοί μου “σωτήρες”, “αναλυτές”, “σοφοί” και “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις” καλό θα είναι να σταματήσετε να μιλάτε έτσι αψήφιστα για την εργατική τάξη, ζητώντας απ' αυτήν να σας πετάξει το σωσίβιο. Πάρτε τώρα τα κουβαδάκια σας και πηγαίνετε να παίξετε σε άλλη παραλία. Γιατί στη δική μας παραλία όταν θα έρθει η παλίρροια το πιθανότερο είναι να πνιγείτε! Εμείς έχουμε μάθει κολύμπι από παλιά! Ο κανόνας για μας ήταν να κολυμπάμε στα βαθιά και χωρίς ναυαγοσώστες...
Θα με βρεις στην παραλία Δημήτρη. Όπως λες και συ με χιούμορ, οι απολύσεις μας πάνε πολύ τον Ιούνιο
Διαβάσαμε στο protagon.gr από την Γιούλα Ράπτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου