Είναι νέοι, πτυχιούχοι και γεμάτοι όρεξη για δουλειά. Όμως και εκείνοι – όπως και εμείς–βλέπουν το εργασιακό τοπίο θαμπό! Oι Ευρωπαίοι συνάδελφοί μας μιλούν για το δικό τους αγώνα δρόμου στη σύγχρονη, χαοτική και –συχνά– άνιση αγορά εργασίας.
Στη χώρα μας η είσοδος ενός νέου στο πανεπιστήμιο αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό γεγονός για την οικογένεια και συνοδευόταν από λουκουμάδες, κεράσματα και πολύ καμάρι! Ήταν άλλωστε και ένα είδος «ανταμοιβής» για τα παιδιά που πέρασαν τα εφηβικά τους χρόνια μες στα βιβλία, μέσα και έξω από φροντιστήρια, γεμάτα άγχος, διαγωνίσματα και προσπάθεια που έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ.
Με την αποφοίτησή τους οι νέοι ήταν κοινωνικά καταξιωμένοι και έτοιμοι να ασκήσουν το επάγγελμα που ονειρεύονταν, άλλος για να εξυπηρετήσει έναν κοινωνικό σκοπό, άλλος για να βγάλει πολλά λεφτά, άλλος για να γίνει επιτυχημένος και διάσημος. Αυτά παλιά. Γιατί πλέον το δεύτερο κομμάτι, αυτό της αποφοίτησης, φαίνεται ότι... χωλαίνει! Ενώ το να μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο θεωρείται ακόμα σημαντική επιτυχία, η έξοδος από αυτό δεν προκαλεί πια μεγάλο ενθουσιασμό στους αποφοίτους. Το αντίθετο.
Σε μια εποχή όπου το εργασιακό τους μέλλον θεωρείται αβέβαιο, οι σημερινοί νέοι έχουν στα χέρια τους ένα πτυχίο, πολλά προσόντα, διάθεση να εργαστούν και... πολλές δυσκολίες να αντιμετωπίσουν! Χαμηλοί μισθοί, αδικίες, απορρίψεις, θέσεις εργασίας άσχετες με το αντικείμενό τους. Όμως –και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι καλό– δεν είναι μόνοι τους!
Αν ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που φωνάζουν με αγανάκτηση «αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν!», δείτε τι έχουν να πουν νέοι πτυχιούχοι από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που μοιράζονται μαζί μας την αγωνία, τις προσπάθειες και τα προβλήματα, σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας, όπου τα περιθώρια συνεχώς στενεύουν!
Πολωνία
Ανιέσκα, 25 χρόνων, απόφοιτος Τουριστικών Σπουδών στην Πολωνία
«Βγάζω 300. Τυχερή είμαι!»
Αυτή τη στιγμή εργάζομαι ως ρεσεψιονίστ σε ένα ξενοδοχείο, είμαι δηλαδή στο πεδίο των σπουδών μου. Σίγουρα, δεν είναι η δουλειά των ονείρων μου γιατί είναι μια αρκετά μικρή εταιρεία. Γενικά, η κατάσταση στην αγορά εργασίας της χώρας μου δεν είναι πολύ καλή. Το άλλο ενδεχόμενο για έναν νεαρό πτυχιούχο είναι να ξεκινήσει μια δική του επιχείρηση. Η κυβέρνηση και η ΕυρωπαϊκήΈνωση χρηματοδοτούν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες και υπάρχουν πολλά εκπαιδευτικά σεμινάρια που σε καθοδηγούν δωρεάν. Σίγουρα όποιος επιχειρήσει κάτι τέτοιο θα πρέπει να έχει και ένα σημαντικό δικό του κεφάλαιο για να αναπτυχθεί. Όταν κάποιος είναι νέος στην αγορά εργασίας, κερδίζει περίπου 300-350 ευρώ καθαρά, ενώ ο βασικός μισθός στην Πολωνία φτάνει τα 600 ευρώ το μήνα.
Βουλγαρία
Ελι, 23 χρόνων, απόφοιτος Oικονομικών στη Βουλγαρία
«Έχεις πιθανότητες αν δεχτείς λιγότερα»
Αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο να βρει μια καλή δουλειά στη Βουλγαρία. Oι πτυχιούχοι συνήθως καλούνται για πρακτική εξάσκηση, με πολύ χαμηλή αμοιβή, γύρω στα 200 με 300 ευρώ το μήνα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκω κι εγώ. Για να έχει κανείς ένα μέσο εισόδημα των 400-500 ευρώ, απαιτούνται δυο με τρία χρόνια επαγγελματική εμπειρία. Αυτό αυτομάτως αφαιρεί από τους νέους πτυχιούχους τη δυνατότητα να κάνουν αίτηση για μια τέτοια θέση. Υπάρχει γενικά η εντύπωση ότι οι εργοδότες προσλαμβάνουν υποψήφιους που δεν παραπονιούνται για την αμοιβή, ακόμα και αν πρόκειται για την πιο χαμηλή. Έτσι, μπορεί κάποιος που δεν συγκεντρώνει όλα τα απαραίτητα προσόντα να προσληφθεί σε μια θέση εργασίας επειδή είναι ευχαριστημένος με ένα χαμηλό μισθό.
Γαλλία
Αν, 22 χρόνων, απόφοιτος Τουριστικών Επαγγελμάτων στη Γαλλία
«Oύτε για πρακτική εξάσκηση...»
Βρίσκομαι κι εγώ σε φάση αναζήτησης. Συνήθως, οι νέοι πτυχιούχοι αντιμετωπίζουν προβλήματα στην ανεύρεση εργασίας όταν δεν έχουν προϋπηρεσία, όταν δηλαδή τους λείπει η πρακτική εξάσκηση στο αντικείμενο.Ύστερα από πέντε χρόνια σπουδών, για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα το μισθό του, αν η εταιρεία τον χρειάζεται πραγματικά. Στη Γαλλία, αν μια εταιρεία σε προσλάβει μετά από πρακτική εξάσκηση, δεν χρειάζεται να πληρώνει ασφάλεια στο κράτος. Το πρόβλημα είναι ότι οι εταιρείες συνήθως δεν το γνωρίζουν αυτό και έτσι αποφεύγουν να προσλαμβάνουν για πρακτική εξάσκηση νέους, που ενδεχομένως θα πρέπει μετά να κρατήσουν ως εργαζόμενους.
Ισπανία
Μπρούνο, 25 χρόνων, απόφοιτος Ιατρικής στην Ισπανία
«Ψάχνω “βύσμα” για να γίνω αστυνομικός»
Αυτή τη στιγμή η αγορά εργασίας βρίσκεται σε κρίση και είναι πολλοί οι νέοι που έχουν χάσει τη δουλειά τους. Oι αμοιβές είναι χαμηλές, οι ώρες εργασίας πολλές, οι συμβάσεις πολύ αβέβαιες. Oι περισσότεροι νέοι που τελειώνουν τώρα το πανεπιστήμιο επιλέγουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους, κάνοντας ένα μεταπτυχιακό –όπως κι εγώ–ή βρίσκοντας εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκε τρομερά ο αριθμός των ατόμων που έκαναν αίτηση για να προσληφθούν στην κρατική αστυνομία! 45.000 άτομα για 2.000 θέσεις! Το «βύσμα» είναι τελικά ο πιο εύκολος τρόπος για να προσληφθείς σε μια θέση εργασίας!
Ιρλανδία
Άννα, 23 χρόνων, απόφοιτος Βιοτεχνολογίας στην Ιρλανδία
«Δίνω συνεντεύξεις και δουλεύω μπαργούμαν»
Αυτή την περίοδο σχεδόν κανένας από τους συμφοιτητές μου δεν έχει βρει δουλειά. Η κατάσταση είναι αρκετά δυσοίωνη, ακόμα και στον τομέα της βιοτεχνολογίας που μέχρι τώρα θεωρούνταν ένας προσοδοφόρος βιομηχανικός κλάδος στην Ιρλανδία, καθώς πολλές καινούριες εταιρείες επρόκειτο να ξεκινήσουν εδώ τις επιχειρήσεις τους. Έψαξα κι εγώ για δουλειά το περασμένο καλοκαίρι, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα.Ήταν πιο εύκολο να δουλέψω ως πωλήτρια σε καταστήματα ρούχων, σερβιτόρα ή μπαργούμαν. Μπορεί να μη βρήκα δουλειά στο πεδίο των σπουδών μου, αλλά τουλάχιστον έγινα εξπέρ στη διαδικασία των συνεντεύξεων!
Από την Μάρω Ζουγανέλη- ένθετο ταχυδρόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου